Thursday, December 24, 2020

Πρότζεκτ Εαυτού, Συλλογικό


Αυτοβιογραφία βαθιά επιθυμώ
Παραβάσεις στην σκακιέρα της μετανάστευσης
(με τα μαύρα παίζοντας δηλαδή)
Να εξομολογηθώ. Κίνηση πρόσκληση
Να κερδίσει το κοινό, αυτό το ειδικό
(το δικό μου αθέατο κοινό) που στα
Κόλπα μου θα αναγνωρίσει την
Ανάγκη να εμπλουτίσει (περιορισμούς
εξουσίας να αψηφήσει)
Το αφηγηματικό ρεπερτόριο. Με άλλα
Λόγια δηλαδή, δημόσιο παιχνίδι, μια 
Συλλογικότητα ορατή να καταστήσει.


Δεκεμβριος 24, 2020

Saturday, November 14, 2020

Tuesday, November 3, 2020

Monday, November 2, 2020

Διασπορική Λογοτεχνία


ο λευκός ελέφαντας

στην εθνική λογοτεχνική κριτική:

ο λεphkός ελέphαντας


Saturday, October 31, 2020

Saturday, September 5, 2020

αναλυτές και αναλυτές…

Ο αργόσχολος αργοπορεί
Ο τεμπέλης embellishes
Ο φιλόδοξος δωροδοκεί
Η αναλαμβάνουσα επαναλαμβάνει
Ο βιαστικός βιάζει
Ο απρόσεκτος prose εκτός
Οι μικροί σμικρύνουν
Ο ορθόδοξος δόξα πατρί
Η ανορθόδοξος ορθοπατεί
Ο εργατικός ενεργοποιεί
Ο σοβαρός άρση βαρών
Η υπεύθυνη μεγεθύνει
Η δεξιοτέχνης δεξιώνεται
Οι μεγάλοι πάλι, πάλη

E, οι μεγάλοι, ναι
Είναι το κάτι άλλο.




Wednesday, September 2, 2020

Tuesday, June 23, 2020

Γράμμα από Carbon County, April 1963


Γράφηκε τον Απρίλιο του 1913. «Ιστορικοφανές ποίημα». Εκείνον τον νέο τόσο επιμελημένα ανέσυρε από το περιθώριο της Ιστορίας…

Νέος τότε 
κι εγώ ήμουν. Τον ίδιο μήνα, το ίδιο έτος ακριβώς, στα χυτήρια. Τα ίχνη μου στα κατάστιχα της Utah Fuel Company ίσως ακόμη βρείτε, 7:00 a.m.-7:00 p.m. καθημερινά. Αν όχι, στραφείτε προς τις καταγραφές του Bingham Local 76, ίσως μεγαλύτερες πιθανότητες στα αρχεία εκεί. Ναι, καλύτερα, από το Λόκαλ να αρχίσετε.

Κρασί μετά την βάρδια, να παραλύσει η εξάντληση. Η λάμπα, κλικ, στις δέκα, ο άγραφος νόμος της άθλιας παράγκας. Σκοτάδι προς όνειρο ελπίδας, «την μια μονότονην ημέραν άλλη / μονότονη, απαράλλακτη [να] ακολουθεί». Έκρηξη να μη την διαλύσει. Έτσι, δέκα χρόνια ζωής ξόδεψα.

Τι κρίμα που τότε έζησε… Αν γινόταν, αχ ας γινόταν, στην δική του Αλεξάνδρεια τώρα να ζούσε. Δεν μπορεί, η μετανάστευση διακαώς θα τον τραβούσε. Οι αποσιωπήσεις της Ιστορίας, ο ιδρώτας σωμάτων, το συνονθύλευμα φυλών και εθνοτήτων… Αμφιβολία καμμιά, μα καμμιά, δεν έχω. Εμένα θα εντόπιζε. Με κόπο, από σπάνια αρχεία θα μ’ ανέσυρε. Θα με φανταζόταν με τον τρόπο του. Θα με φανταζόσασταν κι εσείς με τους δικούς σας. Θα φανταζόμουν κι εγώ την θλιβερή ζωή μου να απέσυρε…

Γιώργος Αναγνώστου
Ιούνιος 23, 2020